Γυναίκα και Προκαταλήψεις. Γιώτα Γουβέλη συγγραφέας

Μέσα σε λίγες λέξεις η αείμνηστη Κική Δημουλά εκφράζει την αγωνία της γυναικείας φωνής:

Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις
όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατί είσαι αιχμάλωτη.

Αιχμάλωτη η γυναίκα ανά τους αιώνες, αναγκασμένη να ανταποκριθεί σε πολλαπλούς ρόλους, αλλά συγχρόνως αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει την αστείρευτη δύναμή της για να επιβιώσει και μαζί της να επιβιώσει το ανθρώπινο γένος. Μέχρι τις μέρες μας δίνει τον αγώνα της ενάντια στις προκαταλήψεις. Πεποίθησή μου είναι πως κύριο ρόλο στην υγιή εξέλιξη μιας κοινωνίας και στην απελευθέρωση της γυναίκας από τα δεσμά της έχει  η παιδεία.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί από την εποχή που η Σιμόν ντε Μπωβουάρ εξέδωσε το εμβληματικό της έργο Το δεύτερο φύλο, το 1949, βάζοντας στο στόχαστρο την θηλυκότητα και τη μητρότητα όταν θεωρούνται αυτοσκοπός. Μέσα από ριζοσπαστικές φιλοσοφικές διαδρομές υποστήριξε πως η βιολογία και το φύλο δεν αποτελούν πεπρωμένο. Από τότε, η κοινωνική πραγματικότητα και κυρίως η παιδεία έβαλε δυναμικά τη γυναίκα στην παραγωγική διαδικασία. Υιοθετήσαμε τις απόψεις που αναλύει Το δεύτερο φύλο, κατόπιν τις αμφισβητήσαμε, στο διάβα της ζωής αναθεωρήσαμε, αλλά όταν μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων εξακολουθούμε να εμπνεόμαστε από τον συλλογισμό της Σιμόν ντε Μπωβουάρ: “Και στα δυο φύλα παίζεται το ίδιο δράμα της σάρκας και του πνεύματος. Και τα δυο τα ροκανίζει ο χρόνος, τα παραμονεύει ο θάνατος, έχουν ουσιαστική ανάγκη το ένα από το άλλο. Αν ξέρουν να την γευτούν δεν θα ένοιωθαν τον πειρασμό να διεκδικήσουν ύπουλα προνόμια. Και θα μπορούσε να γεννηθεί ανάμεσά τους η αδελφοσύνη”.