Ιάκωβος Τσούνης. Αφιέρωμα στον Έλληνα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι

Γράφει η Χρύσα Παρίση

 Ο Δήμος Παπάγου έχει την τύχη και την τιμή να έχει μεταξύ των δημοτών του προσωπικότητες υψηλού επιπέδου. Ανθρώπους που έχουν διακριθεί στο χώρο της προσφοράς προς την Πατρίδα, τις επιστήμες, τις επιχειρήσεις, τον πολιτισμό. Ανάμεσά τους πρωτεύουσα ήταν η θέση του ευπατρίδη Ιάκωβου Τσούνη, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω και να εντυπωσιασθώ από το πολυσχιδές έργο του, την έκταση της δράσης του και το μέγεθος της προσφοράς του. Αυτοδημιούργητος, με αγάπη προς την Πατρίδα και τον Άνθρωπο, δεν έπαψε σ’ όλη του τη ζωή να προσφέρει.

«Ο άνθρωπος είναι ένα είδος χρηματιστηρίου που μέσα του μπαίνουν με τις τιμές τους όλα όσα υπάρχουν και όσα γίνονται. Η πτώση της ανθρώπινης αξίας, από την απουσία της παιδείας, συνεπάγεται αυτόματα και την πτώση των αξιών όλων των όντων.»
«Ο άνθρωπος είναι ένα είδος χρηματιστηρίου που μέσα του μπαίνουν με τις τιμές τους όλα όσα υπάρχουν και όσα γίνονται. Η πτώση της ανθρώπινης αξίας, από την απουσία της παιδείας, συνεπάγεται αυτόματα και την πτώση των αξιών όλων των όντων.»

Ο Ιάκωβος Τσούνης γεννήθηκε στην Πάτρα το έτος 1925. Είναι τα 13ον τέκνο, πατρός δημοσίου υπαλλήλου, Δασάρχη. Είναι απόγονος των πολεμιστών του 1821, Λονταίων και Πετμεζαίων. Κατά τον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940, με έντονη  φλόγα πατριωτισμού, ακολούθησε κρυφά το 12ον Σύνταγμα Πατρών στην Αλβανία και πολέμησε ως εθελοντής, σε ηλικία μόλις 16 ετών, παράδειγμα μοναδικό ηρωισμού, που προκάλεσε θαυμασμό και μνημονεύθηκε τότε συχνά από το B.B.C. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έλαβε μέρος στην αντίσταση, με την ομάδα «ΑΠΟΛΛΩΝ». Ενώ μετέφερε εκρηκτικά, καταδόθηκε και συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε. Απέφυγε τον θάνατο όταν μεταφερόμενος στο στρατοδικείο, κατόρθωσε να δραπετεύσει διασωθείς κατόπιν από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τον Αστυνόμο Α. Έβερτ.

Αλλά η μυθιστορηματική δράση του Ιάκωβου Τσούνη συνεχίζεται και κατά την ειρηνική περίοδο. Μετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του ασχολήθηκε με εκτελωνισμούς, εισαγωγές, εξαγωγές και διαλύσεις πλοίων. Διαθέτοντας εκτός από την τόλμη και τον πατριωτισμό, δαιμόνιον επιχειρηματικό πνεύμα και εργαζόμενος από το 1950 σκληρά, εισέρχεται το 1966 στην ναυτιλία ως εφοπλιστής, αποκτώντας συνολικά 13 εμπορικά πλοία και σχηματίζοντας μεγάλη περιουσία.  Τότε αρχίζει η αγαθοεργός και φιλάνθρωπο δράση του. Δράση όμως αθόρυβη και ανώνυμη, με σκοπό την βοήθεια προς τους πτωχούς, την περίθαλψη ασθενών, την  ενίσχυση ευαγών ιδρυμάτων, ναών κλπ.  Η ισχυρή και βαθύτατη θρησκευτική του πίστη, τον εμψυχώνει σε κάθε προσπάθειά του. Αψευδείς μάρτυρες των ευεργεσιών του είναι οι τιμές και τα αξιώματα με τα οποία τιμήθηκε, όπως η ανακήρυξή του σε Μέγα Άρχοντα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας.

Επί πλέον ο Ι. Τσούνης την περιουσία που απέκτησε εκτός Ελλάδος, δεν την άφησε στο εξωτερικό, αλλά την μετέφερε στην πατρίδα του. Το έτος 1952, είναι ο πρώτος μεταπολεμικός καταθέτης της Εθνικής Τράπεζας, με ποσό 1.000.000 δρχ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, μετέφερε πλέον των 45.000.000 δολαρίων, με τα οποία συνεχίζει τις αθόρυβες αγαθοεργίες του.  Ένα σημείωμα στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (12/2/1987 σ.4) χαρακτηρίζει τον Ιάκωβο Τσούνη αφανή ευεργέτη: «Δεν είναι τυχαίο που, αν και εφοπλιστής, ο Ιάκωβος Τσούνης είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό. Βλέπετε δεν ξοδεύει τον εαυτό του και τα χρήματά του σε ποδοσφαιρικές ομάδες ή κοσμικότητες, αλλά σε υποθέσεις της καρδιάς που αποδίδουν στη λέξη «φιλανθρωπία» την πρωτογενή, ουσιαστική της διάσταση – την αγάπη για τον άνθρωπο και όχι την αφ’ υψηλού συμπόνια για την μιζέρια του.» Το 1990, ο τότε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Σόλων Κυδωνιάτης, σε ομιλία του κατά την τελετή τιμητικής διάκρισης προς τον Ι. Τσούνη, λέγει: «Τέλος αποκαλύπτω ότι ο ανώνυμος χορηγός δια την ανοικοδόμηση, βάσει σχεδίων μου, Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας, ήτο ο Ιάκωβος Τσούνης.»

Το έτος 1982, σε μεγάλη ηλικία αποφοιτά από το Ινστιτούτο  HAMILTON, της Νέας Υόρκης, με πιστοποιητικό αναγνώρισης των επαινετικών προσπαθειών του, στο χώρο της πρακτικής οικονομίας. Για τον Ιάκωβο Τσούνη, όπως ο ίδιος λέγει, κέντρο είναι ο  άνθρωπος, μέτρο είναι ο Έλληνας, κορυφή του είναι το Έθνος, ψυχή του είναι η Ορθοδοξία, αποστολή του είναι η υπηρεσία, αγώνας του  είναι η Ελευθερία, έλεγχος του είναι η υπευθυνότητα και μόνιμο όνειρό του είναι το τέλειο.

Δημιούργημά του επίσης είναι το Μουσείο που βρίσκεται παραπλεύρως της μόνιμης κατοικίας του στην οδό Κύπρου στου Παπάγου. Το έχει δωρίσει στη πόλη της Πάτρας, ανταποκρινόμενος σε επιθυμία του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου. Εκεί μέσα φυλάσσονται αντικείμενα μεγάλης ιστορικής σημασίας και αξίας, μεταξύ των οποίων εικόνες, χειρόγραφα, πίνακες, ιστορικά έγγραφα και αντικείμενα, μετάλλια, όπλα αγωνιστών του ’21, και άλλα πολλά. Επίσης με δική προσφορά αναπλάστηκε η Πλατεία Ι. Μεταξά, στο κέντρο του Παπάγου, που κοσμείται με τα αγάλματα της Σοφίας Βέμπο και της Μαρίας Κάλλας.

Ο εφοπλιστής, είχε δωρίσει πρόσφατα όλη την περιουσία του στις Ένοπλες Δυνάμεις και είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής από την πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου για τη σημαντική προσφορά του.