Οδική Ασφάλεια για τα Παιδιά (Ι). Έχουμε και εμείς (τα παιδιά σας) δικαίωμα στον δρόμο!

Γράφει ο Άρης Ζωγράφος (*)

«Ο Δρόμος είναι δάσκαλος – που θα πει ότι χωρίς τους μαθητές του δεν είναι τίποτα! Σαν όλα τα θαυμάσια στη ζωή, ο Δρόμος υπάρχει όταν κάποιος τον περπατάει. Όταν κάποιος τον βλέπει και θέλει να τον προχωρήσει, να δει τι κρύβει παρακάτω. Όταν κάποιος τον φαντάζεται και ξεσηκώνεται να τον ταξιδέψει…»(**)

Ένα κοινό σημείο αναφοράς και χρήσης για τους πολίτες και κυρίως για τα παιδιά, ο Δρόμος, δυστυχώς σήμερα δεν είναι δάσκαλος. O OHE και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σημειώνουν σε όλα τους τα πονήματα ότι τα τροχαία δυστυχήματα είναι παγκόσμιο πρόβλημα υγείας που παίρνει κάθε μέρα διαστάσεις επιδημίας.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 186.300 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από τροχαία σε όλο τον κόσμο που αντιστοιχεί σε ένα παιδί κάθε τρία λεπτά. Χιλιάδες άλλα παιδιά τραυματίζονται σε καθημερινές συγκρούσεις.

Ο τομέας Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Οδική Ασφάλεια ανακοίνωσε ότι το  21% περίπου των ατόμων που χάνουν τη ζωή τους σε τροχαίες συγκρούσεις στην ΕΕ είναι πεζοί.

Είναι κοινός τόπος η άποψη πως στην Ελλάδα, η κυκλοφοριακή αγωγή των παιδιών βρίσκεται σε ανύπαρκτο στάδιο,  τα παιδιά μας χρησιμοποιούν τον δρόμο χωρίς να γνωρίζουν πώς λειτουργεί, μιμούμενοι συμπεριφορές και πρότυπα μεγαλυτέρων παιδιών και ενηλίκων. Αυτό είναι καταστροφικό  και το πλέον επικίνδυνο σήμερα στο άναρχο και αφιλόξενο περιβάλλον που κινούνται.  Η συμμετοχή των παιδιών μας στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας (ΚτΚ) η οποία  ξεκινάει από την εμβρυακή ηλικία, πρέπει να έχει κανόνες και λογική.

Ο Δρόμος είναι ο πρώτος δάσκαλος, αυτός που μας μαθαίνει τον κόσμο..!

Ας δούμε όπως ποιες είναι οι πρώτες προσλαμβάνουσες των παιδιών μας από την συμμετοχή τους στον «δρόμο»;

Ότι είναι βρώμικος.

Ότι είναι  μέσον και όχι προορισμός.

Ότι δεν μπορούν να κινηθούν στα πεζοδρόμια.

Ότι δεν υπάρχουν διαβάσεις για να διασχίσουν κάθετα έναν δρόμο και όταν υπάρξει κάποια, κανείς οδηγός δεν σταματά για να περάσουν.

Ότι οι οδηγοί οχημάτων είναι εχθροί..!

Ότι τα φανάρια στις διασταυρώσεις έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα κλπ.

Όλα αυτά και πολλά άλλα μόνα τους και αθροιστικά, διαμορφώνουν το τοπίο και μια αρχική στάση ζωής απέναντι στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας.

Από μικρή ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να «φοβούνται και να μισούν» τον δρόμο και δικαίως. Όμως αυτό έχει ολέθρια αποτελέσματα με την ενηλικίωσή τους μιας και αναπαράγουν αργότερα ως οδηγοί συμπεριφορές που έχουν ζήσει και τους έχουν αποτυπωθεί.

–  Ποιος όμως έχει την ευθύνη και τι μπορεί να γίνει;

Το θέμα της κυκλοφοριακής αγωγής των παιδιών, αλλά και γενικότερα όλων όσων χρησιμοποιούν τον «δρόμο» είναι ένα Κεφαλαιώδες ζήτημα που απασχολεί όλους όσους κινούνται, ή νομοθετούν για την Κοινωνία της Κυκλοφορίας. Οι καθ΄έργω υπεύθυνοι για την ασφάλεια των μετακινήσεων – Εκπαιδευτές Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής – προσπαθούν χρόνια τώρα με πολλές και τεκμηριωμένες προτάσεις να «ανοίξουν» το θέμα, αλλά η ενιαία κρατική εξουσία προσπαθεί να το βάλει κάτω από το χαλί..!

Επιδοτώντας και συμμετέχοντας, ως επίσημη πολιτεία – και εξαντλώντας εκεί τις ευθύνες για δράση και νομοθέτηση συμπεριφορών και μέτρων – σε Φιέστες Οδικής Ασφάλειας, όχι μόνον δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε;)  να ακουμπήσουμε το πρόβλημα, αλλά πολλές φορές το επιδεινώνουμε!

(*)Ό Άρης Ζωγράφος είναι Διευθυντής Σπουδών των Πρότυπων Σχολών Ζωγράφος (www.zografos.com ) και Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής

(** )Από το βιβλίο της Μ. Αγγελίδου Ιστορίες που τις είπε ο δρόμος